Który z gatunków zwierząt najbardziej odporny jest na glukozynolany i może otrzymywać znaczne ilości pasz rzepakowych?
Na glukozynolany mało wrażliwe są zwierzęta przeżuwające. Posiadają one żołądek wielokomorowy. Pierwsza jego część, żwacz pełni funkcję komory fermentacyjnej w której rozkładowi ulega celuloza i hemiceluloza pasz objętościowych do glukozy. Następuje tu również synteza białka bakteryjnego, następnie trawionego w żołądku właściwym. Glukozynolany w żwaczu ulegają w dużym stopniu ekstrakcji z pasz rzepakowych, a następnie unieczynnieniu. Stąd ich aktywność maleje. W żywieniu krów mlecznych o wydajności do 6-6,5 tyś. kg mleka, pasze rzepakowe mogą być zamiennikiem (substytutem) śruty sojowej w całości. U krów wysokowydajnych produkujących powyżej 25-30 kg mleka/dobę, pasze rzepakowe mogą obniżać ich wydajność o 1-3 kg/dobę. Przyczyną jest głównie wyższa rozkładalność żwaczowa białka i niższa strawność jelitowa aminokwasów. Pasze rzepakowe można stosować w mieszankach paszowych dla krów w ilości 15-20% (150-200 g/kg), a w mieszankach paszowych dla opasów w ilości 20-25% (200-250 g/kg). Oznacza to, że w dietach może ich być 7-10% (70-100 g/kg) dla krów i odpowiednio 10-13% (100-130 g/kg) dla buhajków opasowych. Pasze rzepakowe, śrutę i makuch można stosować w mieszankach paszowych lub paszach pełnodawkowych (PMR, TMR). Bydło dobrze toleruje 2-4 kg pasz rzepakowych w diecie. Pasze rzepakowe dobrze tolerują również cielęta, owce i tuczone jagnięta. Z powyższego wynika, że na krowę mleczną i laktację, a także na buhajka opasowego można przeznaczyć 300-500 kg pasz rzepakowych.
prof. dr hab. Franciszek Brzóska
Powrót
