Badania Instytutu Zootechniki-PIB dotyczące makuchu zawierającego 9-10% tłuszczu o wilgotności 4-6% nie wykazały w nim intensywnych procesów utleniania tłuszczu. Przechowywanie makuchu przez okres sześciu miesięcy luzem i w workach nie powodowało jego istotnych zmian składu mikrobiologicznego i chemicznego. Nie stwierdzono też, aby tłuszcz pozostający w makuchu wypływał z paszy i zatłuszczał worki papierowe. Podobne wyniki przechowalnicze otrzymano w przypadku partii śruty rzepakowej. Należy jednocześnie podkreślić, że próby przechowalnicze wykonywane były w optymalnych warunkach.

Zawartość białka ogólnego w śrucie jest stabilna i wynosi około 36-38% (360-380 g/kg) suchej masy.
Zawartość tłuszczu w śrucie wynosi 2-4% (20-40 g/kg) suchej masy.
Zawartość energii metabolicznej dla drobiu w śrucie rzepakowej wynosi około 8,5-9,0 MJ/kg, natomiast dla świń 11,0-12,0 MJ/kg.

Z 1 tys. ton nasion rzepaku, po wytłoczeniu oleju, uzyskuje się około 580-620 ton śruty poekstrakcyjnej lub 630-700 ton makuchu rzepakowego.

Produkowana w Polsce śruta poekstrakcyjna i makuch rzepakowy pochodzą z odmian rzepaku podwójnie ulepszonego (tzw.00), tzn. niskoerukowego i o obniżonej zawartości glukozynolanów (najniższa wartość spośród krajów UE). Fakt ten jest osiągnięciem na skalę światową polskich naukowców i hodowców, dzięki czemu śruta rzepakowa cieszy się dobrą renomą na rynkach zagranicznych. Natomiast makuch rzepakowy dozwolony jest
w ekologicznym tuczu zwierząt.