Trzoda - żywienie
Śruta poekstrakcyjna i makuch rzepakowy są materiałami paszowymi białkowo-energetycznymi powszechnie stosowanymi w żywieniu świń w Polsce. Pasze rzepakowe są najważniejszym po śrucie sojowej źródłem białka dla świń.
Ze względu na wysoką zawartość aminokwasów siarkowych, w tym metioniny i cystyny, pasze rzepakowe doskonale uzupełniają białko nasion roślin strączkowych w dietach dla świń. W mieszankach paszowych dla drobiu i świń aminokwasy uzupełnia się aminokwasami syntetycznymi DL-metioniną i L-lizyną.
Makuch rzepakowy - w przeciwieństwie do śruty poekstrakcyjnej rzepakowej - można stosować w ekologicznym tuczu świń jako komponent dawek pokarmowych, bowiem w jego produkcji nie używa się substancji i związków chemicznych.
Wartość pokarmową pasz rzepakowych w żywieniu świń ogranicza zawartość glukozynolanów.
Na podstawie doświadczeń żywieniowych wykonanych na świniach w różnym wieku i stanie fizjologicznym przyjęto dopuszczalne udziały pasz rzepakowych w mieszankach paszowych i dietach (tabela 1).
Tabela 1. Dopuszczalne ilości pasz rzepakowych w mieszankach paszowych i dietach dla świń.
Grupa wiekowa i fizjologiczna świń | Udział pasz rzepakowych w mieszance lub diecie, % |
---|---|
Prosięta po odsadzeniu | 3 - 5 |
Warchlaki | 6 - 8 |
Tuczniki 30-60 kg | 12 - 15 |
Tuczniki 61-110 kg | 15 - 20 |
Lochy luźne i niskoprośne | 10 - 15 |
Lochy wysokoprośne i karmiące | 5 |
Źródło: Hanczakowska E. (2009)
Przyjmując, że na przyrost 1 kg masy ciała potrzeba około 0,6 kg śruty rzepakowej lub 0,8 kg makuchu rzepakowego, na produkcję 1 tucznika potrzeba:
- przyrost masy ciała od 45 do 110 kg = 65 kg x 0,6 kg paszy = 39,0 kg poekstrakcyjnej śruty rzepakowej
- przyrost masy ciała od 45 do 110 kg = 65 kg x 0,8 kg paszy = 52 kg makuchu rzepakowego.
Poekstrakcyjna śruta oraz makuch rzepakowy są dobrym komponentem białkowym, który może zastąpić poekstrakcyjną śrutę sojową w żywieniu świń rzeźnych (tuczników). Strawność poekstrakcyjnej śruty i makuchu rzepakowego jest niższa niż śruty sojowej, głównie ze względu na wysoką zawartość włókna surowego w okrywie nasiennej pozostającej po wytłoczeniu oleju.
Opracowano na podstawie książki „Pasze rzepakowe w żywieniu zwierząt”
prof. dr hab. Franciszek Brzóska, doc. dr hab. Ewa Hanczakowska, prof. dr hab. Jerzy Koreleski, prof. dr hab. Juliusz Strzetelski
doc. dr hab. Sylwester Świątkiewicz, Instytut Zootechniki PIB w Balicach
tom III „Teraz rzepak, Teraz olej”